دعاهایی که از معصومین علیهم السلام به دست ما رسیده هم دعا و هم آموزش است. یعنی اینکه علاوه بر ارتباط بنده با خداوند، به ما یاد می دهد ویژگی ها و صفات خداوند را و بر پایه این شناخت می آموزد که چگونه با او سخن بگوییم و از او چه بخواهیم، می آموزد که مصالح دنیا و آخرت ما چیست و روابط با خداوند و دیگر انسان ها باید چگونه باشد.
از جمله دعاهایی که دارای این خصوصیات است، دعای ابوحمزه ثمالی است. این دعا که از امام زین العابدین(علیه السلام) نقل شده دارای مضامین عالیه عرفانی است که روح خواننده را از گناه و معصیت منزجر و راه امید و سعادت را به او می نمایاند. این دعا گرچه مربوط به شب های ماه رمضان است اما نورانیتی دارد که دنیا و آخرت را روشن و کژی ها را برسته می کند.
بی شک کسانی که عطش قرب به آن یگانه را داشته باشند کوثر ادعیه به ویژه دعای ابوحمزه کامشان را سیراب خواهد کرد و البته مقدمه این حرکت تأمل و اندیشیدن در این دریای بی کران و یافتن مرواریدهای ناب و ارزشمند آن است.بر این اساس بر آن شدیم تا گذری بر آموزه های این دعا داشته باشیم و زمینه را برای بهره برداری بیشتر فراهم سازیم. البته این مهم به همت پژوهش گر ارجمند جناب حجت الاسلام محمدحسین امین به وقوع پیوست. ضمن تشکر از زحمات ایشان، امید داریم برنامه سازان و تهیه کنندگان از آن استفاده لازم را ببرند و ما را از پیشنهادات خود بی نصیب نسازند.
من الله التوفیق
اداره کل پژوهش
مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما