حديث زندگي: شرح حكمت هاي نهج البلاغه
مشخصات كتاب:
سرشناسه : ارفع، سيد كاظم، ۱۳۲۳ -
عنوان قراردادي : نهج البلاغه .فارسي .برگزيده. شرح
عنوان و نام پديدآور : حديث زندگي: شرح حكمت هاي نهج البلاغه/ كاظم ارفع.
مشخصات نشر : تهران: پيام عدالت،۱۳۹۰.
مشخصات ظاهري : ۷۶۰ ص.
شابك : 978-964-152-160-0
وضعيت فهرست نويسي : فيپا
موضوع : علي بن ابي طالب (ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ق. . نهج البلاغه -- نقد و تفسير
موضوع : راه و رسم زندگي (اسلام)
شناسه افزوده : علي بن ابي طالب (ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ق. . نهج البلاغه. برگزيده. شرح
رده بندي كنگره : BP۳۸/۰۴۲/الف۴ ۱۳۹۰
رده بندي ديويي : ۲۹۷/۹۵۱۵
شماره كتابشناسي ملي : ۲۳۱۹۵۷۸
ص:1
عناوين اصلي كتاب شامل:
اشاره؛ پيش سخن؛ در بروز فتنه چه بايد كرد:؛ مضرات حرص، فاش نمودن راز، فرمانروايي زبان:؛ آسيب هاي بخل، ترس، فقر، بينوايي، درماندگي و خوبي هاي شكيبايي، زهد، دروغ و پارسايي:؛ ثمرات مقام رضا و علم و دانش و ادب و فكر و انديشه:؛ سرپوشي عاقل خوش برخوردي تحمل سختي ها و صلح و آشتي:؛ انسان از خود راضي نتيجه صدقه تجسم اعمال:؛ اقبال و ادبار دنيا به ملتها:؛ شيوه رفتار با مردم و نتيجه آن:؛ عفو هنگام قدرت و غلبه:؛ بي تفاوت ها در هنگام جنگ با دشمن:؛ چيزي كه باعث قطع نعمت مي شود:؛ كسي كه اقوام نزديك رهايش كنند غريبه ها به ياريش مي آيند:؛ مبتلا را سرزنش نكنيد:؛ حاكميت مقدرات بر تدبيرها:؛ مخير بودن در رنگ كردن موها:؛ مرگ مانع آرزوهاي شتاب زده:؛ ارزش جوانمردي:؛ عوارض ترس، شرمندگي بي مورد، از دست دادن فرصت ها:؛ حق گرفتني است:؛ نسب براي شخص بي عمل و دور از تقوا رشد و تعالي ندارد:؛ نعمت پي در پي خداوند و نافرماني انسان و عذاب پروردگار:؛ رنگ چهره درون را آشكار مي كند؛ سازش با درد؛ بهترين مرتبه زهد پنهان نمودن آن است؛ ديدار مرگ چه زود خواهد بود؛ ستار العيوب؛ شاخه هاي صبر : شوق، ترس، زد و انتظار:؛ برتري خير بر كار خير و بدتر بودن بدكار از بدي:؛ سي و دوم -كُن سَمحاً و لا تَكُن مُبَذِّراً و كُن مُقَدِّراً و لا تَكُن مُقَتَّراً؛ توانگري در ترك آرزوهاست:؛ مواضع تهمت:؛ ضرر آرزوهاي طولاني؛ حفظ كرامت و عزت انساني:؛ عقل ، حماقت، عجب، خلق نيكو:؛ با ضرر به واجبات و عمل به مستحبات قرب به خدا حاصل نشود:؛ عاقل زبانش پشت دل او و دل احمق پشت زبان اوست:؛ يكي از وسايل پاك شدن از گناه بيماري است:؛ توصيف صفات ارزشمند خباب بن ارت:؛ فرق مومن و مناقص:؛ برتري شرمندگي از گناه از عجب در انجام كارهاي خوب؛ همت، جوانمردي، حميت، غيرت:؛ دورانديشي؛ جوانمرد گرسنه انسان پست سير:؛ دلهاي رمنده و الفت دادن آنها:؛ عيب تو پوشيده است تا مادامي كه روزگار با تو هماهنگ است:؛ هنگام توانايي گذشت زيباست:؛ سخاوت آن است كه بي درخواست بخشيده شود:؛ صبر بر آنچه نمي سپندي و صبر بر آنچه دوست داري:؛ فقر و ثروت:؛ قناعت ثروت تمام نشدني؛ ثروت ريشه شهوات:؛ پرهيز دهنده بديه مژده دهنده به خوبيها:؛ زبان درنده اي است كه اگر مهار نشود مي درد:؛ نيش و آزار زن شيرين است:؛ آداب سلام كردن و جواب دادن:؛ ميانجي به منزله بال است:؛ خواب غفلت:؛ غربت بخاطر از دست دادن دوستان:؛ از نااهل چيزي نخواهيد:؛ از بخشيدن كم نبايد خجالت كشيد:؛ پاكدامني زينت نداري و شكر زينت داراي است؛ اكنون را غنيمت شمار:؛ نادان را يا تندرو و يا كندرو مي بيني:؛ هنگامي كه عقل به كمال برسد گفتار كم گردد:؛ آفات دنيا؛ تاديب خود قبل از تاديب ديگران؛ هر نفس كشيدن گامي به سوي مرگ است؛ كه شمردني پايان پذير و هر چه انتظارش مي كشي خواهد رسيد:؛ كارها وقتي مشتبه شدند پايانشان با آغازشان مقايسه مي شود:؛ علي عليه السلام دنيا را سه طلاقه كرد:؛ بحثي در قضا و قدر:؛ حكمت را از هر كجا شد فرا گيريد؛ حكمت را فراگير اگرچه از منافق:؛ ارزش هر كس به چيزي است كه براي آن ارزش قائل است:؛ سفارش به پنج چيز با ارزش:؛ تعريف دروغين :؛ جنگ انسان ها را آبديده مي كند؛ وقتي نمي داني بگو نمي دانم؛ ارزش ديدگاه بزرگسالان:؛ از رحمت خدا مايوس نشويد:؛ وجود رسول الله صلي الله عليه و آله وسلم و استغفار دو عامل بازدارنده عذاب؛ ثمره اصلاح امور خود با خداوند؛ فقيه به معناي كامل:؛ برترين علم علمي است كه در اعضاء و جوارح جا دارد:؛ خستگي بدنها را با حكمت هاي تازه برطرف كنيد:؛ همه امتحان مي شوند؛ خير و نيكي از منظر امام عليه السلام؛ نزديك ترين مردم به پيامبران كيانند؟؛ خواب بايقين بهتر از نماز در حال ترديد است؛ شايعه پراكني نكنيد؛ معناي اِنّا لِلهِ وَ اِنّا اِلَيهِ راجِعُونَ:؛ هنگام تعريف و تمجيد مردم چه بايد گفت؟؛ شرايط برآورده كردن حاجات:؛ نشانه هاي آخر الزماني؛ ساده پوشي:؛ دشمني دنيا و آخرت:؛ آثار تهجد و سحرخيزي:؛ رعايت واجبات:؛ ره آورد دين گريزي:؛ علمي كه سود نمي بخشد:؛ جايگاه بزرگ قلب انسان:؛ نقش پراهميت ولايت و امامت:؛ شرايط تحقق دستورات و احكام الهي:؛ هزينه دوستي اميرالمومنين عليه السلام؛ هجده مورد سرفصل درس اخلاق؛ خوش بيني و بدبيني كجا لازم است؛ هشدار از غفلت؛ امتحان هاي الهي:؛ سرنوشت دوست غلو كننده و دشمن كينه ورز علي عليه السلام:؛ از دست دادن فرصت:؛ ظاهر فريبنده دنيا:؛ تفاوت بني مخزوم و بني عبد شمس و بني هاشم:؛ فاصله گناه و كار خوب:؛ گويا مرگ را براي غير ما نوشته اند:؛ تفاوت غير مرد و غيرت زن:؛ مسلمان كامل:؛ تعجب امام عليه السلام از چند گروه:؛ احساس مسئوليت در انجام تكاليف :؛ تفاوت باد پائيزي با باد بهاري:؛ عظمت پروردگار و كوچكي مخلوق؛ در خاك آرميدگان و احوالشان:؛ ديدگاه امام عليه السلام درباره دنياي مثبت:؛ عمر محدود و ثروت از بين رفتني:؛ دنيا جاي داد و ستد؛ دوستي پايدار:؛ ثمرات دعا توبه و شكر نعمت:؛ آثاري كه بر نماز و حج و روزه و جهاد زن مترتب است.؛ ارزش صدقه و بخشش:؛ كمك الهي به اندازه نياز فرود مي آيد؛ ميانه رو فقير نمي شود.؛ كمي نانخور توانگري است دوستي نصف عقل و غصه نصف پيري است؛ آنكه هنگام مصيبت بر ران خود مي كوبد اجر خود را ضايع مي كند:؛ عبادت از روي معرفت؛ حفظ ايمان به صدقه اموال به زكات دفع بلا به دعا؛ آه سرد امام عليه السلام و گفتاري درباره عالمان رباني شاگردان درستكار و مردمان حزب باد:؛ انسان زير زبان خود پنهان است؛ شناخت منزلت خويش:؛ در پاسخ كسي كه از حضرت درخواست موعظه كرد.؛ عاقبت هر انساني يا شيرين است و يا تلخ و ناگوار؛ اقبال و ادبار دنيا؛ نتيجه صبوري:؛ شريك جرم؛ پايبندي به عهد و پيمان؛ در شناخت پروردگار عذري نداريم؛ بصيرت، راهنمايي، گوش شنوا؛ كرامت انساني؛ پرهيز از مواضع تهمت؛ خودرايي و استبداد در راي فرانروايان و ثمره مشورت با عاقلان؛ نتيجه رازداري؛ فقر مرگ بزرگ است؛ نوعي بردگي؛ اطاعت خدا مقدم بر همه فرمانبري هاست؛ متجاوز به حقوق ديگران مستحق سرزنش است؛ عجب مانع پيشرفت؛ مرگ نزديك و ماندن در دنيا اندك؛ صبح روشن براي روشن ديده گان؛ گناه نكردن از توبه كردن آسانتر است؛ چه بسا يك خوردن از خوردنيها جلوگيري كند؛ مردم نسبت به آنچه نمي دانند دشمن اند:؛ روي آوردن به آراء و انديشه هاي درست؛ رمز پيروزي بر دشمن و باطل؛ از هر كاري ترسيدي خود را در آن انداز؛ سعه صدر از ابزار رياست است؛ راه ادب كردن خطا كار تحسين نيكوكار است؛ راه بيرون كردن كينه از دل ديگران؛ لجاجت راي و تدبير را تباه مي كند؛ حرص بردگي دائمي است؛ كوتاهي در كارها ندامت و دورانديشي درستي در پي دارد؛ كجا بايد حرف زد و كجا بايد سكوت كرد؛ ميان دو دعوت اختلاف نشود مگر آنكه يكي از آن دو گمراهي است؛ از زماني كه حق را به من نشان دادند گرفتار ترديد نشدم؛ به كسي دروغ نگفتم و دروغ نشنيدم و نه گمراه شدم و نه كسي را گمراه كردم.؛ آغازگر ستم در قيامت از روي ندامت دستش را به دندان مي گزد؛ كوچ كردن نزديك است؛ ستيزگر حق نابود است؛ صبر مايه ماندگاري؛ شگفتا كه خلافت با همصحبتي به دست مي آيد ولي به مصاحبت و خويشاوندي حاصل نمي شود.؛ انسان هدف تير بلايا؛ پس انداز براي ديگران و وارثان؛ دل در موقعي كه گرفته است به كارش وانداريد؛ پرهيز از انتقام جويي؛ گذر از مزبله و عبرت از آن؛ حكمتها دلهاي خسته را تازه و باطراوت مي كنند.؛ سخن حقي كه هدف از آن باطل بود؛ مردم شناسي امام عليه السلام و نظرش درباره ارازل و اوباش:؛ فرشتگان محافظ و ماموريت آنها؛ قصد طلحه و زبير از بيعت با اميرالمومنين علي عليه السلام؛ دو چيز را فراموش نكنيم يا خدا ياد مرگ؛ در انجام كار خير با خدا معامله كنيد؛ وسعت ظرف علم:؛ آثاري كه بر حلم و بردباري مترتب است.؛ محاسبه اعمال در دنيا؛ حاكميت صالحان بر كره زمين؛ چهره و رفتار انسان راه يافته؛ بحثي پيرامون چند حميده و رذيله :؛ عجب به عقل حسادت مي ورزد؛ چشم از رنجها فروبند؛ درخشت اخلاق ملايم شاخه هاي فراوان مي دهد؛ دعوا و نزاع تدبير را نابود مي كند.؛ آنكه به نوايي رسيد گردنكشي كرد؛ در تغيير و تحول روزگار گوهر وجود افراد معلوم مي گردد.؛ حسادت دوست از خالص نبودن دوستي است؛ طمع عقل را از كار مي اندازد.؛ از عدالت به دور است كه با گمان درباره افراد مورد اعتماد قضاوت كرد.؛ ستم به بندگان خدا بدترين توشه آخرت است.؛ تغافل نشان بزرگواري است؛ جايگاه ارزشمند حياء؛ فضايل اخلاقي و ثمرات آنها؛ ضرر رذيله حسادت؛ طمعكار در بند ذلت است؛ مراتب ايمان؛ بخشي از رذايل اخلاقي و آثار آنها؛ قناعت پادشاهي و حسن خلق نعمت است؛ زندگي پاكيزه در پرتو قناعت؛ تقسيم روي به دست خداست؛ معناي عدل و احسان؛ ره آورد انفاق چيست؛ مبارز نطلبيد اما اگر ترا به مبارزه خواندند با آنها ستيز كن چون ستمگرند؛ صفات خوب زن صفات بد مرد محسوب مي شود.؛ توصيف آدم عاقل؛ پستي دنياي زر و زور و تزوير؛ عبادت آزادگان:؛ زن و زندگي همه اش زحمت و دردسر است و زحمت بارتر اينكه چاره اي جز بودن با او نيست.؛ آسيبي كه در سهل انگاري و پيروي از سخن چين وارد مي شود.؛ سنگ غضب خانه خراب كن است؛ روز سخت انتقام مظلوم از ظالم:؛ از خدا بترس هر چند اندك؛ پاسخ را بايد كوتاه و گزيده گفت:؛ عامل زياد شدن نعمت و زوال آن؛ توانايي دست يافتن به هر چيز ميل و شهوت رسيدن به آنرا كم مي كند.؛ از نابودي نعمت ها بترسيد زيرا وقتي از دست رفت ديگر بر نمي گردد.؛ جوانمردي بيش از خويشاوندي محبت مي آورد.؛ كسي كه به تو گمان خوب دارد گمانش را تصديق كن؛ بهترين اعمال آن است كه نفس را به انجام آن اجبار كني؛ خدا را به شكستن اراده ها و باز شدن گره ها و بهم خوردن تصميم ها شناختم.؛ شيريني و تلخي ممزوج دنيا و آخرت؛ فلسفه ايمان و احكام؛ ستمكاران را اينگونه قسم بدهيد كه او از حول و قوت خدا بيزار است؛ اي فرزند آدم تو خود وصي خويش باش.؛ تندخويي نمونه از جنون است :؛ سلامتي بدن در كمي حسادت است؛ شاد كردن دل مومن و كسب مكارم اخلاق؛ با صدقه دادن رفع فقر كن؛ وفا با بيوفايان درست نيست؛ مهلت دادن خدا امتحان است؛ كلماتي حكمت آميز امام عليه السلام كه دور از ذهن است؛ گله اميرالمومنين عليه السلام از مردم تحت حكومتش؛ نتيجه كوته فكري سرگرداني است؛ خطر همنشيني با پادشاهان؛ عكس العمل خير و شر؛ گفتار حكيمان وقتي مطابق حق است شفا و هنگامي كه برخلاف حق است درد مي باشد.؛ روش صحيح پاسخ دادن؛ غم روزي فردا را مخور؛ اعتدال در همه جا نيك است؛ آنكه دنيا و آخرت دارد و آنكه نه دنيا و نه آخرت دارد.؛ ديدگاه امام عليه السلام درباره پرده كعبه؛ روش قضاوت اميرالمومنين عليه السلام؛ حكومت متفاوت اميرالمومنين عليه السلام؛ توكل الزامي است؛ به يقين و باور عمل كنيد؛ چند نكته مهم اخلاقي؛ در وقت دوگانگي حالات نفساني چه كنيم؟؛ پاين شب سيه سپيد است.؛ كار مختصر مدام بهتر از كار زياد ملول آور است.؛ مقدم داشتن واجبات بر مستحبات؛ هر كه دوري سفر آخرت را باور كند خود را آماده مي كند.؛ عقل به كسي كه از او نصيحت خواهد خيانت نكند.؛ حجاب پذيرش موعظه غفلت است؛ عيب عالم و جاهل؛ علم بهانه را بر بهانه جويان بسته است.؛ استفاده از مهلت ها و فرصت ها؛ از خوش بحال گفتن هاي مردم بايد ترسيد.؛ مسئله قضا و قدر؛ محروم از علم آموزي زبون است؛ كسي كه اميرالمومنين عليه السلام برادر خواندش و صفات ممتاز وي؛ لزوم شكر نعمت؛ طريقه تسليت در مرگ نزديكان؛ مصيبت فقدان رسول الله صلي الله عليه و آله وسلم؛ ضرر همنشيني با احمق؛ فاصله مشرق ومغرب؛ اقسام دوستان و دشمنان؛ عوض ضربه بر دشمن به خود ضربه مزن؛ عبرت زياد و عبرت گيرنده كم؛ اعتدال در دشمني با دشمنان؛ دو ركعت نماز طلب آمرزش؛ خدوند همان طور كه همه را روزي مي دهد به حساب همه نيز مي رسد.؛ انديشه ات پيغام آور تو و نوشته ات نشان هويت تو است.؛ براي آنكه هنوز به بلا مبتلا نشده بيشتر دعا كنيد تا گرفتار نشود.؛ نيازمند و مسكين فرستاده خداست ردش نكنيد.؛ غيرتمند زنا نمي كند.؛ براي حفظ انسان مدت عمر كافي است؛ اين انسان به مرگ فرزند آدم مي خوابد ولي با از دست دادن ثروت نمي خوابد.؛ ديدگاه مومن رنگ خدايي دارد؛ اعتماد به آنچه در اختيار خداست؛ نفرين امام عليه السلام درباره انس بن مالك دروغگو؛ حالات متفاوت انسان؛ جامعيت قرآن شريف؛ مقابله به مثل در برابر دشمن؛ هشدار در حفظ بيت المال؛ من پيشواي مومنينم و مال و ثروت پيشواي تبهكاران؛ اعتراض يهودي و پاسخ امام عليه السلام؛ امام عليه السلام چگونه بر دليران پيروز مي گشت؛ فقر از منظر امام عليه السلام؛ روش صحيح پرسيدن؛ ديدگاه مقدم امام عليه السلام بر ساير ديدگاه ها؛ حفظ كرامت انسان وظيفه حكمرانان است؛ خطر شيطان و نفس اماره؛ از گناه در خلوتگاه ها پرهيز كنيد زيرا آنكه شاهد است خود حاكم است؛ جاي گريستن از دست دادن ابرار و شايستگان است؛ عذر انسان تا شصت سالگي پذيرفته مي شود.؛ كسي كه گناه بر او غلبه كند شكست خورده است؛ مستمندي بي چيز نماند مگر آنكه ثروتمندي حق او را بخورد.؛ امتياز مومن روحيه بي نيازي است؛ نعمت خدا را در راه نافرماني خداوند مصرف نكنيد.؛ نشانه انسان هاي زيرك و موفق؛ حاكم واقعي پاسبان خدا در روي زمين است؛ صفات مومنين؛ بي نيازي بزرگ يعني بي اعتنايي به آنچه در اختيار مردم است.؛ اهميت عهد و وعده انسان؛ ضرر غفلت ازمرگ؛ ورثه و حوادث دو شريك اموال؛ بي عملي؛ علم طبيعي و علم شنيدني:؛ قدرت عامل انديشه درست:؛ عفاف زينت فقر و شرك زينت توانايي؛ روز اجراي عدالت بر شخص ظالم سخت تر از روز مظلوم است؛ تاريخ همه چيز را ثبت مي كند.؛ عبرت آموزي از آنچه بر سر ديگران آمده؛ از وسايل پاكدامني دست نيافتن به گناهان است.؛ چگونه آبرو مي ريزد.؛ اعتدال در تعريف و تمجيد افراد؛ بزرگترين گناه آن است كه آن را كوچك شماري؛ رذايل اخلاقي از منظر امام عليه السلام؛ سه نشانه براي تشخيص ستمگر؛ پس از هر سختي گشايشي هست.؛ خسارت افراط محبت به خانواده؛ بزرگترين عيب:؛ طريقه دعا كردن براي تولد فرزند؛ مخالفت امام عليه السلام با زندگي اشرافي؛ مرگ و زنديگ دست خداست؛ طريقه تسليت به عزادار؛ توازن حال انسان در داشتن نعمت و از دست دادن آن؛ حمل به صحت سيره مومنين است؛ آثار و بركات صلوات بر محمد و آل محمد عليهم السلام؛ حفظ آبرو در ترك نزاع و دعواست؛ قبل از آماده شدن در انجام كارها عجله مكن؛ اينك را غنيمت شمار؛ ارزش فكر كردن عبرت گرفتن و ادب نفس:؛ علم بايد با عمل همراه باشد؛ دنيا از منظر اميرالمومنين عليه السلام؛ چرائي عذاب و ثواب؛ پيشگويي امام عليه السلام درباره آينده اسلام و مسلمين؛ فلسفه آفرينش انسان و مقايسه ارزشهاي دنيايي و آخرت؛ اسلام بالاترين شرف مسلمان؛ سفارشات امام عليه السلم در بر پايي دين و دنيا؛ راه مبارزه با منكرات؛ جامعه شناسي امام عليه السلام؛ مراحل شكست در مبارزه با دشمن چيست؛ حق سنگين و باطل سبك است؛ توازن خوف و رجاء؛ رذل ترين رذايل اخلاقي بخل است؛ اقسام روزي:؛ نزديكي مرگ؛ حفظ سخن و زبان؛ توفيق بندگي؛ سه درس مهم زندگي؛ مقايسه ارزشي بين دنيا و آخرت؛ آقازادگي انسان را به جايي نمي رساند مگر خود اهل باشد؛ تلاش در هر كاري بي ثمر نمي ماند.؛ پايان خوش و ناخوش؛ سخت ترين بيماري مرض دل و بالاترين سلامتي پاكي آن است.؛ برنامه مومن در شبانه روز؛ ثمره زهد در دنيا؛ شخصيت انسان زير زبان او پنهان است؛ بهترين عطر مشك است؛ راه هاي خودسازي؛ هر كس طالب هر چيزي باشد دست يافتني است؛ نياز زندگي به اندازه كفاف؛ روش بهتر زيستن و دستورالعمل امام عليه السلام؛ حقوق متقابل پدر و فرزند؛ چشم زخم و جادو اتفاق مي فتد.؛ هماهنگي با اخلاق هاي متفاوت؛ بعضي بيش از اندازه خود حرف مي زنند؛ تك شغلي مورد تاييد امام عليه السلام است؛ تفسير جمله لا حَولَ وَ لا قُوَّهَ اّلاّ بِاللهِ؛ هويت مغيره بن شعبه از منظر امام عليه السلام؛ نقش عقل در رهايي از اسارتهاي مادي؛ هر كه با حق در افتد حق او را به خاك مذلت اندازد.؛ دل به منزله دفتر چشم است؛ تقوا پيشواي اخلاق است؛ لزوم حق شناسي نسبت به پدر و مادر و اساتيد و معلمين؛ تاديب نفس به آن است كه آنچه براي ديگري بد مي داني انجام ندهي.؛ چاره برخورد با مصيبت ها؛ راه علاج درماندگي؛ توصيف دنيا؛ نصايح امام عليه السلام به امام حسن عليه السلام؛ استفغار راستين؛ بردباري همچون قبيله و فاميل كارساز است؛ ضعف و ناتواني انسان؛ امام عليه السلام چگونه چشم چرانها را راهنمايي كرد.؛ سود عقل؛ كار خير هر چند كوچك ولي ارزشمند و بزرگ است؛ اصلاح درون و اصلاح بين خود و خدا و ثمرات آنها؛ بردباري پرده اي پوشاننده و عقل شمشيري برنده است؛ صاحبان نعمت واسطه خيرند.؛ سلامتي و بي نيازي قابل اعتماد نيستند.؛ به طور كلي شكايت مذموم نيست؛ عيد روزي است كه در آن معصيت پروردگار نكنند.؛ ثمره ثروتي كه در غير طاعت الهي اندوخته شود؛ بدن انسان نياز به استراحت دارد.؛ روزي دو نوع است؛ لذتها پايدار نيستند.؛ مردم را آزمايش كن؛ باب شكر و دعا و توبه باز است؛ صفات اهل كرم؛ عدل از جود شريفتر است؛ ارزش بصيرت؛ معناي زهد؛ زمامداران آزمايش مي شوند.؛ تاثير روياها در زنگي؛ بهترين شهر آنجاست كه پذيراي تو باشد؛ مالك اشتر از بان علي عليه السلام؛ كار كم كه ادامه يابد بهتر از كار رنج آور است؛ اخلاق مشابه را براي كساني كه كارهاي تعجب آور دارند انتظار داشته باشيد.؛ رفع دين به مردم بهترين كار است؛ ناآگاهي از احكام فقهي اهل كسب و تجارت را گرفتار ربا مي كند؛ نتيجه بي صبري؛ براي حفظ كرامت نفس بايد هوس را مهار كرد؛ شوخي بي جا از عقل كاستن است؛ آداب معاشرت؛ بعضي آقازاده ها باعث بي ابرويي پدرها و خانواده مي شوند؛ زشتي كبر و فخر فروشي و راه علاج آن؛ توانمند و ناتوان قيامت معلوم مي شود.؛ شعراء در وادي توهمات؛ ارواح انسان ها را بهايي جز بهشت شايسته نيست.؛ در خورنده هرگز سير نمي شوند؛ صداقت مومن در رفتار؛ جبر و اختيار؛ بلند همتي؛ غيبت مومن اسلحه مردم عاجز است؛ ضعف كم ضرفيت ها هنگام تمجيد و تعريف مردم؛ دنيا براي آخرت آفريده شده نه براي خود؛ گفتاري درباره بني اميه؛ گفتاري درباره انصار و ساكنين مدينه؛ كنترل نگاه ها؛ مصداق رهبر و والي شايسته؛ خبر از آينده؛ دو گروه منحرف؛ معناي توحيد و عدل:؛ سكوت و حرف زدن بيجا؛ طلب باران رحمت؛ رنگ كردن زينت است و ما در عزا به سر مي بريم.؛ اهميت حفظ عفاف؛ قناعت ثروت تمام نشدني؛ روش حكومت داري و مديريت جامعه؛ گناهان را سبك نشماريد؛ وظيفه آموختن اهل علم؛ بدترين برادران كسي است كه به خاطرش آدمي به زحمت افتد؛ وقتي برادر ايماني را عصباني كردي بين خود و او جدايي انداختي
National bibliography numbers
2319578